Δυσκολούτσικη συναρτησιακή

Συντονιστές: cretanman, Demetres, polysot, achilleas, socrates, silouan

simantiris j.
Δημοσιεύσεις: 246
Εγγραφή: Σάβ Ιαν 18, 2014 5:07 pm

Δυσκολούτσικη συναρτησιακή

#1

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από simantiris j. » Κυρ Μαρ 29, 2015 2:26 pm

Να βρείτε όλες τις συναρτήσεις f : \mathbb{R} \mapsto \mathbb{R} για τις οποίες ισχύει f(f(x)-f(y))=f(f(x))-2x^2f(y)+f(y^2) για κάθε \ x,y \in \mathbb{R}


Σημαντήρης Γιάννης
Άβαταρ μέλους
Λάμπρος Μπαλός
Δημοσιεύσεις: 984
Εγγραφή: Τρί Αύγ 13, 2013 12:21 pm
Τοποθεσία: Τρίκαλα

Re: Δυσκολούτσικη συναρτησιακή

#2

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Λάμπρος Μπαλός » Δευ Μαρ 30, 2015 2:31 am

Θα γράψω μέχρι ένα σημείο και θα ξαναπροσπαθήσω αύριο. Η μέρα μου ήταν πολύ κουραστική.

f (f (x)-f (y))=f (f (x))-2x^{2}f (y)+f (y^{2}) (1)

Η (1) για x=y=0 : f (f (0))=0

Η (1) για x=0 και y=f (0) : f (f^{2}(0))=0

Η (1) για x=f (0) : f (-f (y))=f (0)-2f^{2}(0)f (y)+f (y^{2}) (2)

Η ( 1 ) για x=f^{2}(0) : f (-f (y))=f (0)-2f^{4}(0)f (y)+f (y^{2 }) (3)


Από (2)-(3) είναι :
0=2f^{4}(0)f (y)-2f^{2}(0)f (y)
f^{2}(0)f (y)(f^{2}(0)-1)=0

Η f (x)=0 επαληθεύει την (1) οπότε είναι δεκτή ως λύση.

Αν η f δεν είναι η μηδενική τότε θα έχουμε f (0)=1 ή f (0)=-1 ή f (0)=0


Αν f (0)=1 τότε το f (1)=0 οπότε η
(1) για x=1 και y=0 δίνει : f (-1)=1-2+0 οπότε f (-1)=-1
και για x=1 και y=-1 : f (1)=1-2 (-1)+f (1) Άτοπο

Αν f (0)=-1 τότε το f (-1)=0 και f (1)=0 οπότε η
(1) για x=y=1 : f (0)=1 Άτοπο

Άρα f (0)=0

..to be continued..


Συνεχίζοντας, δουλεύουμε στην περίπτωση όπου η f δεν είναι η μηδενική.

Έστω κάποιο c\neq0 για το οποίο f (c)\neq0

Η (1) για y=c : f (f (x)-f (c))=f (f (x))-2x^{2}f (c)+f (c^{2}) Από την παραπάνω σχέση εύκολα αποδεικνύεται ότι η fείναι 1-1 στο [0,+\infty) καθώς και στο (-\infty,0].

Η (1) για x=0 : f (-f (y))=f (y^{2}) (4)

Η (4) για y=-f (y) : f (-f (-f (y)))=f (f^{2}(y))
f (-f (y^{2}))=f (f^{2}(y))
f (y^{4})=f (f^{2}(y)) και καθώς τα f^{2}(y) και y^{4} ανήκουν στο [0,+\infty)
θα έχουμε : f^{2}(y)=y^{4} .

Ας συνεχίσει κάποιος αν θέλει. Πρέπει να φύγω.
τελευταία επεξεργασία από Λάμπρος Μπαλός σε Τρί Μαρ 31, 2015 11:06 am, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.


Λάμπρος Μπαλός
lamprosbalos81@gmail.com
Άβαταρ μέλους
Λάμπρος Μπαλός
Δημοσιεύσεις: 984
Εγγραφή: Τρί Αύγ 13, 2013 12:21 pm
Τοποθεσία: Τρίκαλα

Re: Δυσκολούτσικη συναρτησιακή

#3

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Λάμπρος Μπαλός » Τρί Μαρ 31, 2015 10:59 am

Λοιπόν οι λύσεις είναι οι f (x)=x^{2} που επαληθεύει,
η f (x)=-x^{2} που επίσης επαληθεύει καθώς και όλες οι κλαδικές που φτιάχνονται από αυτούς τους τύπους και αλλάζουν σε κάποιο πραγματικό k.
Τώρα, αν έχω κάνει κάπου λάθος (συχνά συμβαίνει με τις συναρτησιακές) ας επισημανθεί.

Διόρθωση. . Έσβησα μια λανθασμένη πρόταση που είχα γράψει.


Λάμπρος Μπαλός
lamprosbalos81@gmail.com
socrates
Επιμελητής
Δημοσιεύσεις: 6461
Εγγραφή: Δευ Μαρ 09, 2009 1:47 pm
Τοποθεσία: Θεσσαλονίκη
Επικοινωνία:

Re: Δυσκολούτσικη συναρτησιακή

#4

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από socrates » Τετ Μαρ 09, 2022 9:04 pm

Επαναφορά!


Απ' ό,τι βλέπω, δεν υπάρχει πλήρης λύση.


Θανάσης Κοντογεώργης
Άβαταρ μέλους
Λάμπρος Μπαλός
Δημοσιεύσεις: 984
Εγγραφή: Τρί Αύγ 13, 2013 12:21 pm
Τοποθεσία: Τρίκαλα

Re: Δυσκολούτσικη συναρτησιακή

#5

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Λάμπρος Μπαλός » Πέμ Μαρ 10, 2022 12:09 am

Έφυγα για τσιγάρα και δραπέτευσα στη Βραζιλία. :D
Πώς πέρασαν 7 χρόνια!
Θα συνέχιζα, αλλά δεν έχω κουράγιο..


Λάμπρος Μπαλός
lamprosbalos81@gmail.com
Άβαταρ μέλους
Ορέστης Λιγνός
Δημοσιεύσεις: 1835
Εγγραφή: Κυρ Μάιος 08, 2016 7:19 pm
Τοποθεσία: Χαλάνδρι Αττικής
Επικοινωνία:

Re: Δυσκολούτσικη συναρτησιακή

#6

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ορέστης Λιγνός » Παρ Μαρ 11, 2022 12:19 am

simantiris j. έγραψε:
Κυρ Μαρ 29, 2015 2:26 pm
Να βρείτε όλες τις συναρτήσεις f : \mathbb{R} \mapsto \mathbb{R} για τις οποίες ισχύει f(f(x)-f(y))=f(f(x))-2x^2f(y)+f(y^2) για κάθε \ x,y \in \mathbb{R}
Δύσκολη!

Αρχικά παρατηρούμε ότι η μηδενική ικανοποιεί την δοσμένη σχέση. Από εδώ και πέρα υποθέτουμε ότι η f δεν είναι η μηδενική.
Αρχίζουμε με κάποιους Ισχυρισμούς:

Ισχυρισμός 1: Αν f(x_1)=f(x_2) για κάποια x_1,x_2 τότε x_1=x_2 ή x_1=-x_2.
Απόδειξη: Πράγματι, έστω ένα m για το οποίο f(m) \neq 0, τότε η αρχική με y=m και x=x_1 και x=x_2 διαδοχικά δίνει ότι

\displaystyle{f(f(x_1))-2x_1^2f(m)+f(m^2)=f(f(x_1)-f(y))=f(f(x_2)-f(y))=f(f(x_2))-2x_2^2f(m)+f(m^2),}

και άρα x_1^2f(m)=x_2^2f(m), συνεπώς αφού f(m) \neq 0 έχουμε το ζητούμενο \blacksquare

Ισχυρισμός 2: f(0) \in \{-1,0,1 \}
Απόδειξη: Η αρχική με x=y=0 δίνει f(f(0))=0, και με x=y=f(0) δίνει f(f^2(0))=0.

Επιπλέον, θέτοντας y=m και παίρνοντας x=f(0) και x=f^2(0) διαδοχικά στην αρχική προκύπτει ότι

\displaystyle{f(-f(m))=f(0)-2f^2(0)f(m)+f(m^2)}

και

\displaystyle{f(-f(m))=f(0)-2f^4(0)f(m)+f(m^2),}

συνεπώς, αφού f(m) \neq 0, είναι

\displaystyle{f^2(0)=f^4(0),}

που δίνει το ζητούμενο \blacksquare

Τώρα, διακρίνουμε τρεις περιπτώσεις.

Περίπτωση 1: f(0)=1. Τότε, είναι f(1)=f(f(0))=0. Με x=0 και y \rightarrow x η αρχική δίνει

\displaystyle{f(f(0)-f(x))=f(f(0))+f(x^2),}

και άρα

f(1-f(x))=f(x^2),

οπότε από τον Ισχυρισμό 1 έχουμε ότι

\displaystyle{f(x) \in \{1-x^2,1+x^2 \},}

για κάθε x.

Ορίζουμε τώρα A=\{x \in \mathbb{R} | x \neq 0 \,\, \text {\gr και} \,\, f(x)=1+x^2 \} και B=\{x \in \mathbb{R} | x \neq 0 \,\, \text {\gr και} \,\, f(x)=1-x^2 \}.

Από τα παραπάνω, είναι A \cup B= \mathbb{R} και A \cap B= \emptyset (πράγματι, αν x \in A \cap B τότε 1-x^2=f(x)=1+x^2, άρα x=0, άτοπο).

Έχουμε τον επόμενο Ισχυρισμό:

Ισχυρισμός 3: Το σύνολο A είναι πεπερασμένο.
Απόδειξη: Υποθέτουμε αρχικά ότι το A είναι μη κενό. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι |A| \geq 2. Έστω u,v \in A. Τότε, με x=u, y=v στην αρχική έχουμε ότι

\displaystyle{f(u^2-v^2)=f(1+u^2)-2u^2(1+v^2)+f(v^2),}

και άρα υπάρχουν \epsilon_1, \epsilon_2,\epsilon_3 \in \{-1,1 \} τέτοια, ώστε

\displaystyle{1+\epsilon_1(u^2-v^2)^2=(1+\epsilon_2(1+u^2)^2)+(1+\epsilon_3v^4)-2u^2-2u^2v^2}

Τώρα, διακρίνουμε περιπτώσεις:

Υποπερίπτωση 1: \epsilon_1=1, \epsilon_2=1, \epsilon_3=1, οπότε προκύπτει 2(v^4-1)=0, άρα v \in \{1, -1 \}, οπότε f(1)=2 ή f(-1)=2. Όμως, η αρχική με x=1 και y=0 δίνει f(-1)=0, οπότε έχουμε άτοπο.
Υποπερίπτωση 2: \epsilon_1=1,\epsilon_2=1,\epsilon_3=-1, οπότε προκύπτει -2=0, άτοπο.
Υποπερίπτωση 3: \epsilon_1=1,\epsilon_2=-1,\epsilon_3=1, οπότε προκύπτει 2u^4+4u^2+2v^4=0, άτοπο αφού u,v \neq 0.
Υποπερίπτωση 4: \epsilon_1=1,\epsilon_2=-1,\epsilon_3=-1, οπότε προκύπτει 2u^4+4u^2=0, άτοπο αφού u \neq 0.
Υποπερίπτωση 5: \epsilon_1=-1,\epsilon_2=1,\epsilon_3=1, οπότε προκύπτει 4u^2v^2-2u^4-2=0, δηλαδή v=\pm \sqrt{\dfrac{u^4+1}{2u^2}}.
Υποπερίπτωση 6: \epsilon_1=-1,\epsilon_2=1,\epsilon_3=-1, οπότε προκύπτει 4u^2v^2-2u^4-2v^4-2=0, άρα (u^2-v^2)^2=-1, άτοπο.
Υποπερίπτωση 7: \epsilon_1=-1,\epsilon_2=-1,\epsilon_3=1, οπότε προκύπτει 4u^2v^2+4u^2=0, άτοπο.
Υποπερίπτωση 8: \epsilon_1=-1,\epsilon_2=-1,\epsilon_3=-1, οπότε προκύπτει 4u^2v^2+4u^2-2v^4=0, άρα v^4-2u^2v^2-2u^2=0, που δίνει v^2=\dfrac{2u^2 \pm \sqrt{4u^2+8u^2}}{2}, άρα v=\pm \sqrt{\dfrac{2u^2 \pm \sqrt{4u^2+8u^2}}{2}}.

Απο τα παραπάνω είναι σαφές, ότι αν σταθεροποιήσουμε το u \in A τότε το τυχόν v \in A μπορεί να πάρει το πολύ 6 διαφορετικές τιμές, οπότε έχουμε ότι |A| \leq 1+6=7, άρα το A είναι πεπερασμένο \blacksquare

Στο πρόβλημα, αφού έχουμε ότι το A είναι πεπερασμένο, ο επόμενος στόχος είναι να δείξουμε ότι A=\emptyset. Έστω προς άτοπο ότι A \neq \emptyset, και έστω k \in A. Αφού το A είναι πεπερασμένο και A \cup B=\mathbb{R}, το B είναι άπειρο. Έστω ένα t \in B, το οποίο θα επιλέξουμε κατάλληλα αργότερα.

Η αρχική για x=k και y=t δίνει ότι

\displaystyle{f(-t^2-k^2)=f(1+k^2)-2k^2(1-t^2)+f(t^2),}

και άρα επιλέγοντας το t ώστε

\displaystyle{-t^2-k^2,t^2 \notin A,}

έχουμε ότι

\displaystyle{1-(-t^2-k^2)^2=f(1+k^2)-2k^2(1-t^2)+(1-t^4),}

και άρα f(1+k^2)=-k^4-4k^2t^2+2k^2, άτοπο για κατάλληλη επιλογή του t.

Συνεπώς, είναι πράγματι A=\emptyset, και άρα f(x)=1-x^2 για κάθε x, η οποία και επαληθεύει.

Περίπτωση 2: f(0)=-1. Χειριζόμαστε ανάλογα αυτήν την περίπτωση, οπότε και προκύπτει η λύση f(x)=x^2-1.

Περίπτωση 3: f(0)=0. Τότε, με x=0 η αρχική δίνει f(-f(x))=f(x^2), και άρα από τον Ισχυρισμό 1 είναι f(x) \in \{-x^2,x^2 \}, για κάθε x.

Ορίζουμε C=\{x \in \mathbb{R} | x \neq 0 \,\, \text {\gr και} \,\, f(x)=x^2 \} και D=\{x \in \mathbb{R} | x \neq 0 \,\, \text {\gr και} \,\, f(x)=-x^2 \}.

Αν κάποιο από τα C,D είναι κενό, τότε προκύπτουν οι λύσεις f(x)=x^2 και f(x)=-x^2. Ας υποθέσουμε τώρα ότι C,D \neq \emptyset. Σαφώς ισχύει C \cup D=\mathbb{R} και C \cap D=\emptyset.

Ισχυρισμός 4: Αν x \in D, τότε x^2 \in C.
Απόδειξη: Έστω ένα s \in D, και ένα n \in C. Τότε η αρχική με x=n και y=s δίνει

\displaystyle{f(n^2+s^2)=f(n^2)+2n^2s^2+f(s^2),}

και άρα υπάρχουν \epsilon_1,\epsilon_2,\epsilon_3 \in \{-1,1 \} τέτοια, ώστε

\displaystyle{\epsilon_1(n^2+s^2)^2=\epsilon_2 n^4+\epsilon_3s^4+2n^2s^2}

Αφού n,s \neq 0 είναι άμεσο να δούμε ότι πρέπει \epsilon_1=\epsilon_2=\epsilon_3=1, και άρα f(s^2)=s^4, δηλαδή s^2 \in C, όπως θέλαμε. Επίσης προκύπτει ότι n^2,n^2+s^2 \in C. \blacksquare

Ισχυρισμός 5: Το σύνολο D είναι το κενό.
Απόδειξη: Έστω πως υπάρχει c \in D, τότε με x=y=c η αρχική δίνει

\displaystyle{f(f(c))-2c^2f(c)+f(c^2)=0,}

και άρα από τον Ισχυρισμό 4,

\displaystyle{f(-c^2)=-3c^4,}

δηλαδή -3c^4 \in \{-c^4,c^4 \}, άτοπο αφού c \neq 0.

Συνεπώς, το D είναι πράγματι το κενό \blacksquare

Από το αποτέλεσμα του Ισχυρισμού 5 έχουμε το ζητούμενο άτοπο.

Ολοκληρώνοντας, λύσεις είναι οι συναρτήσεις f \equiv 0, f(x)=x^2, f(x)=-x^2, f(x)=x^2-1 και f(x)=1-x^2.


Κερδίζουμε ό,τι τολμούμε!
Απάντηση

Επιστροφή σε “Άλγεβρα - Θεωρία Αριθμών - Συνδυαστική (Seniors) - Παλαιότερες Συζητήσεις”

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτήν τη Δ. Συζήτηση: Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένα μέλη και 10 επισκέπτες