Κάποτε ήμουνα ...παιδί- Σκέψεις για τη μέση εκπαίδευση

[Μπάμπης Στεργίου]

Δεν θυμάμαι καλά πότε ήταν, αλλά ένα διάστημα, επί Υπουργού κου Φίλη μάλλον, είχε ζητηθεί από τα σχολεία να κάνουν προτάσεις για την ποιότητα και την βελτίωση της εκπαίδευσης και των σχολείων γενικά.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά κάθε πρωί που πήγαινα στο γραφείο( 6 και μισή περίπου !) αφιέρωνα μισή ώρα για να καταγράφω σκόρπιες σκέψεις, όπως τις είχα τότε στο μυαλό μου.

Οι σκέψεις αυτές δεν έχουν ίσως σήμερα καμιά αξία, μπορεί όμως από άλλη σκοπιά να είναι ακόμα επίκαιρες. Τις είχα στείλει τελικά σε έναν συνάδελφο που ήταν πολύ κοντά στην Υπουργική ομάδα για να δοθεί στα αρμόδια τμήματα, καταλαβαίνετε βέβαια που θα τις έρριξαν οι περισσότεροι.

Με χαρά διαπίστωσα όμως ότι κάποιες προτάσεις είναι σήμερα κανόνες στη σχολική ζωή. Φαίνεται πως ο κόπος δεν πήγε χαμένος .Βέβαια, μερικά πράγματα αν τα έγραφα ξανά, θα τα βελτίωνα κατά πολύ ή θα τα άλλαζα , η ουσία όμως είναι η ίδια.

ΕΠειδή δεν θέλω να χαθούν αυτές οι αποσματικές έτσι κι αλλιώς προσπάθειες, τις αφήνω στην οικογένεια του mathematica για να τις αξιοποιήσουν αν το θελήσουν οι νεότερες γενιές.

Θα μπορούσα ίσως αυτό το χρόνο να τον αφιερώσω σε άλλα πράγματα, πιο σημαντικά, τελικά τον αφιέρωσα σε αυτό που πάντα πιστεύω, στην αξία δηλαδή του σχολείου , της μόρφωσης και της διαμόρφωσης της προσωπικότητας των νέων ανθρώπων.

Να είστε όλοι καλά !

[Mihalis_Lambrou]

Μπάμπη, ευχαριστούμε θερμά.

Μέσα στα άλλα με συντάραξε η πικρή αλήθεια που γράφεις:

Στην Γ’ Λυκείου από το Μάρτιο μήνα και μετά όλα τα Λύκεια μετατρέπονται σε μια απέραντη
Γραμματεία καταχώρησης απουσιών και ενημέρωσης μαθητών.

Στο θέμα της εθελουσίας κοντόφθαλμης αποχής από την Παιδεία, έχουμε παγκόσμια αρνητική πρωτιά, με διαφορά.

Έχω ζήσει σε 7 χώρες και έχω εργαστεί επί μισθώ σε 4 ξένες, και το φαινόμενο αυτό δεν υπάρχει πουθενά πλην Ελλάδος.

Στο Πανεπιστήμιο η κατάσταση χειροτερεύει. Στο εξωτερικό % των φοιτητών παρακολουθούν % των μαθημάτων, είτε η χώρα είναι πτωχότερη είτε πλουσιότερη της Ελλάδας, είτε οι συνθήκες διαβίωσης εκεί είναι πιο άνετες είτε πιο δυσμενείς από εμάς.

Έχω πάρει στο εξωτερικό 4 φορές βραβείο ως ο "Καλύτερος Δάσκαλος της Χρονιάς", και μία φορά ως ο "Καλύτερος Δάσκαλος που είχα ποτέ" και ενώ στην Πατρίδα μου την Ελλάδα κάνω ακόμα πιο συνειδητά, ακόμα πιο θελκτικά, ακόμα πιο αφοσιωμένα την διδασκαλία μου, το αποτέλεσμα είναι το αντίθετο. Για παράδειγμα το περασμένο εξάμηνο δίδασκα Ανάλυση σε δευτεροετείς φοιτητές. Από τους 450 εγγεγραμμένους, στο πρώτο μάθημα προσήλθαν κάπου 200. Μετά το Πάσχα δεν είδα ποτέ πάνω από 15 (δεκαπέντε) φοιτητές στο αμφιθέατρο, δεν πάει να εμπλούτιζα το μάθημα με επιτεύγματα του Αρχιμήδη, ιστορίες του Νεύτωνα ή να αναδείκνυα την κομψότητα των συλλογισμών μήπως επανέλθουν τουλάχιστον οι ίδιοι 15 στο επόμενο μάθημα: Εις μάτην, για τους πολλούς. Εξαφανιζόντουσαν. Είχαν έλθει στο προηγούμενο μάθημα τυχαία, για να "κόψουν φάτσα" και μπας τους πω τα SOS θέματα της εξέτασης.